Ας αρχίσουμε λοιπόν να ξεσκεπάζουμε ένα ένα τα πρόσωπα των φόβων μας, να τα διώξουμε πέρα μακριά, εκεί απ΄όπου δεν θα γυρίσουν ποτέ ξανά.
Το πιο δυνατό μας όπλο είναι η Γνώση, η αληθινή Γνώση, αυτή που επιμελώς μας έχουν αποκρύψει ή μας την έχουν διδάξει αλλοιωμένη και ψεύτικη και δυσκολευόμαστε αφάνταστα να την σβήσουμε ακριβώς γιατί μας τη χάραξαν με παραμύθια από τα παιδικά μας χρόνια …
Τί πιο ιδανικό λοιπόν να κάνουμε την αρχή κι εμείς με ιστορία, στη ροή του ιστού και αρχίζοντας με την Περσεφώνη την πρώτη Κόρη!!!!
« Λευκή, αέρινη, με απαράμιλλη ομορφιά και άπειρο κάλλος, η θεότητα Περσεφώνη, η κόρη των Θεών Δημιουργών, ο πρώτος άνθρωπος στη δημιουργία, η Βασίλισσα η πρώτη όλων των ανθρώπων, προικίστηκε από τους Θεούς Δημιουργούς και με τις 12 υπερδυνάμεις της Δημιουργίας…
Της χάρισαν άπειρη Λογική Νόηση, άπειρη θεϊκή Αρετή, άπειρη Θεία Δικαιοσύνη, άπειρη θεϊκή ισότητα, άπειρη Αφθονία, Αλήθεια, Αισθητική κι Αρμονία, άπειρη Ανδρεία κι Ευδαιμονία, καθώς και άπειρη αυτογνωσία, άπειρη Ελευθερία και η Περσεφώνη, ήξερε ακριβώς σε ποιο Θείο σχέδιο εντασσόταν η θεϊκή ύπαρξη της…
Σ αυτό της Δημιουργίας των Ανθρώπων, οι οποίοι ως απόγονοι δικοί της, θα είχαν θεϊκή και Βασιλική καταγωγή και θα ήταν Άξιοι συνεχιστές της Πατρώας Ουσίας, των δώρων των 12 υπερδυνάμεων…
Ελεύθερη η Περσεφώνη, πετούσε από τον γήινο κόσμο στον κόσμο των Θεών, από τον υλικό στον άυλο χώρο και από τον ορατό στον αόρατο…
Οι άνθρωποι τότε ήταν όλοι ήρεμοι, ισορροπημένοι, ζούσαν σε πλήρη Αρμονία κι ένιωθαν ασφάλεια γιατί συνεχώς η παρουσία της Περσεφώνης και των Δημιουργών τους, υπήρχε γύρω τους..
Όμως οι αποστάτες, ζήλεψαν αφάνταστα όλα τα χαρίσματα της Περσεφώνης και μίσησαν πολύ τους ανθρώπους που όλες της οι δυνάμεις κληροδοτούνταν σ΄αυτούς…
Έπρεπε λοιπόν με κάθε τρόπο να πάρουν δική τους την Περσεφώνη ώστε οι άνθρωποι να τη χάσουν και να γίνουν ανήμποροι.
Αυτό όμως μπορούσε να συμβεί μόνον αν οι ίδιοι οι άνθρωποι την πρόδιδαν και με κανέναν άλλον τρόπο…
Έτσι, με τη δολιότητα τους και τα ψέματα τους, κατάφεραν να ξεγελάσουν τους ανθρώπους οι οποίοι παρέδωσαν την Περσεφώνη τους…
Δεν κατάλαβαν πως παραδίδοντας τη Βασίλισσα τους στην αποστασία, παρέδωσαν τους ίδιους τους τους εαυτούς….
Και ξέχασαν….
Ξέχασαν ποιοι ήταν, ποιοι τους Δημιούργησαν, ξέχασαν κι έχασαν τα δώρα της Δημιουργίας και αφέθηκαν να ζουν και να μεγαλώνουν μέσα στα ψέματα των αποστατών…
Οι αποστάτες, πήραν την Περσεφώνη και την έκρυψαν στα Τάρταρα του Κάτω Κόσμου, εκεί όπου βρίσκονταν και οι δικές τους φυλακές…
Κανένας δεν μπορούσε να βλάψει την Βασίλισσα των ανθρώπων Περσεφώνη, παρά μόνον οι ίδιοι οι άνθρωποι, τα δικά της παιδιά, τα οποία την πρόδωσαν και μετά είπαν ψέματα στους άλλους ανθρώπους, πως την απήγαγαν οι αποστάτες…
Και όπως γίνεται πάντα με τις προδοσίες όλων των ειδών, το ένα ψέμα έφερνε κι ένα επόμενο….
Η Περσεφώνη χάθηκε για πάντα από τη Γαία Δήμητρα, οι άνθρωποι έχασαν την ηρεμία και την ασφάλεια τους, την αληθινή Γνώση, έχασαν την Ελευθερία τους…
Η Γαία Δήμητρα άρχισε να παγώνει και να καταστρέφει τα Δημιουργήματα της…
Όλα πάνω στη Γαία άρχισαν να αρρωσταίνουν, να μαραζώνουν, όλα ήταν ανυπεράσπιστα κι εκτεθειμένα στη δολιότητα και το φθόνο των αποστατών και οι άνθρωποι ένιωθαν ανήμποροι κι απροστάτευτοι χωρίς την Βασίλισσα τους…
Εκείνη ήταν που τους καθοδηγούσε και κάθε άνθρωπος είχε την Περσεφώνη του μέσα του, γιατί η θεϊκή Πατρώα Ουσία, όλα τα θεϊκά δώρα, κληρονομούνταν σε κάθε Έλλην άνθρωπο ο οποίος γνώριζε πως ήταν σχεδιασμένος να ζει ως αθάνατος την κοσμική ζωή του με τα σαρκία του και όχι για τα σαρκία του…
Από τη στιγμή που οι άνθρωποι πρόδωσαν κι έχασαν την Περσεφώνη τους, τον ίδιο τους τον εαυτό, σταμάτησαν να ζουν στην κοσμική ζωή τους….
Ήταν πλέον νεκροί που απλώς ενσαρκωνόταν για να υπηρετούν την αποστασία…
Κι έτσι, άρχισαν να αναζητούν την Περσεφώνη τους, όπως ένα μικρό παιδί αναζητάει τη μητέρα του….
Έκλαιγαν και μοιρολογούσαν χάνοντας κάθε μέρα τις χαρές τους και τις δυνάμεις τους αλλά και τις γνώσεις τους…
Και οι αποστάτες ήξεραν καλά, πως οι άνθρωποι δεν έπρεπε ποτέ να την ξαναβρούν, δεν έπρεπε ποτέ να μάθουν την αλήθεια για την Θεία και Βασιλική καταγωγή τους.
Κι έτσι με φόβο, πολύ φόβο και πολύ ψέμα άρχισαν να λένε παραμύθια στους ανθρώπους για το πως δημιουργήθηκαν, για τους πρωτόπλαστους, για το θεό τους, που ως και σήμερα κρύβουν επιμελώς το όνομα του από αυτούς….»
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου